Bazen; iyi niyetle, "doğru sanarak" savunduğumuz şeylerin aslında "yanlış şeyler" olduğunu görüyoruz. Yani yanlış şeyleri, doğru sanarak savunmuş, mücadelesini vermiş oluyoruz. Bir yanlışlığı savunmak; kişi olarak bizi incittiği gibi, çevremize de zarar vermiş oluyor. Doğru ve yararlı bir iş yaptığımızı zannederek, aslında hatalı ve zararlı bir iş yapmış oluyoruz.
Bu yanlışlık, bireysel yanılgıdan doğabilir. Yani kişi olarak yanıldığımız ve yanlış düşündüğümüz için, hataya düşmüş olabiliriz. Bunun o kadar zararı yok. Ama genelde; yanılgı; "başka kişilerin kasıtlı hareket etmesinden ve insanları hataya düşürmesinden" doğar. Yani bir düşünceyi dile getiren veya bir eylemi başlatan kişi, onun yanlış olduğunu bilmektedir. Ama onu kadar değişik ve süslü kalıplar içinde takdim eder ki, bir çok insan onun yanlışlığını bilmeden kapılır ve alet olur gider. O; bir tuzağa, kapana düşürülmüştür. Aslında yanlış olan şeyi, doğru sanarak kabullenip savunmuştur. İnsan, toplum, ülke için en tehlikeli ve zararlı olan da budur.
Düşünülmeden söylendiği, söylemi kolay olduğu, çok önemli kişiler (!) tarafından söylendiği için insanlar yanlışlığın farkında olmadan, hataya ortak olurlar.
Son günlerde bunun bir çok örneğini görmekteyiz.
Örneğin "Türk, kürt kardeştir" sözü o kadar sık ve gereksiz yere kullanılmaktadır ki artık anlamını yitirmiştir. Bu bir bölünmeyi gösteren hatalı ve yanlış bir söylemdir. Bir millet içinde iki ayrı unsurun bulunduğu ama bunların zarureten bir ara yaşamaları gerektiği imajını vermektedir. Sanki iki ayrı unsur tarafından bir ortaklık kurulmuş gibi gösterilmek istenmektedir. Sözümona bu zaruri ortaklığı yaratmak ve yarattıkları ortaklığın bozulmasını isteyen çevreler, bu hatalı söylemi sık sık kullanarak, bölünmenin yaygınlaşmasını sağlamak istemektedirler. Hatta bazıları daha ileri giderek "Türk, kürt, laz, çerkez ... kardeşliğinden" bahsetmektedirler.
Onlara sormak gerekir "Daha fazla bölebileceğiniz unsur var mı ?" İsterseniz biraz daha ekleyin.
Türkiye Cumhuriyetinde "Kürt, laz, çerkez, arnavut yoktur. Tek bir millet vardır. O da Türk Milletidir".
Tek bir ulusu oluşturan bireylerin yöresel farklılıklarını büyütmemek, gösterişli ama tutarsız sözlerin tuzağına düşmemek gerekir.
Buna benzer örnekler çoğaltılabilir. Hele bir "mozaik" lafı var ki evlere şenlik. Karizmatik devlet adamları (!) bile, Türkiye'nin bir mozaik olduğundan sözedip durdular. Neymiş; "Türkiye lazı, çerkezi . ile bir mozaikmiş." Bunlar mozaikin ne olduğunu bile bilmiyorlar. Bilindiği üzere mozaik; bir araya gelince farklı bir görüntü oluştursalar bile, değişik parçaların kendi varlığını koruduğu bir cisimdir. Parçalar ayrılır, görüntü bozulur ama onu oluşturan parçalar kendi farklı biçimlerini muhafaza ederler. Türkiye, değişik parçaların oluşturduğu bir mozaik değildir. Tek bir ulusun oluşturduğu bir devlettir. Bunu kabul etmeyenler varsa, bu onların bileceği iştir. Ait oldukları yere giderler.
Bir de "dinlerarası diyalog" var ki bunu en çok söyleyenler; hiçbir şeyde diyalogu kabul etmeyen bağnazlardır. Hristiyan papa, dinlerarası diyalog toplantısında; bütün dünyaya hristiyan dinini yaymaktan sözediyor. Karşı safta duranlarsa, bu kargaşadan yararlanıp, dini bir devlet düzenini kurmanın hayalini yaşıyorlar. Yani her iki taraf da aslında diyalog yanlısı olmamasına rağmen, toplumu yanıltmak için bu sözleri edip duruyorlar. Bunun cazibesine kapılan temiz insanlar ise, bir diyalog teranesi tutturmuş gidiyorlar. Doğru sandıkları yanlışın oyuncağı oluyorlar.
Þöyle bir çevrenize bakın. Bu oyunun daha bir çok benzerini göreceksiniz. Aslında yanlış olduğu halde; çok söylendiği için alıştığımızı, değişik anlam yüklendiği ve asıl anlamı gizlendiği için kandırıldığımızı, bir çok yanlışı doğru sanıp zaman zaman peşinden gittiğimizi göreceksiniz.
Doğru diye sunulan yanlışların peşinden gitmediğimiz gibi, bunları sunanların da foyalarını açığa çıkarmak gerekir. Asıl doğru davranış budur.
Erdem AKYÜZ
|
